วันแม่นี้ หลายคนที่ไม่ได้กลับบ้านคงได้ยกหูบอกรักแม่กันแล้ว แต่สำหรับเจ้านายบ้านนี้ พวกมันยืนยันจะไปหาคุณย่ากับคุณยายให้ถึงที่ แม้ต้องเดินทางไกลมากๆ ก็ตาม
เรากำลังพูดถึงน้องไดม่อน (ตัวผู้) กับน้องมันนี่ (ตัวเมีย) เจ้านายของพ่อไอเดียและแม่อ๋อมแอ๋ม จากจังหวัดชลบุรี ที่พากันไปไหว้คุณย่า คุณยายไกลถึงจังหวัดยโสธร
ก่อนจะพูดถึงการเดินอันแสนยาวไกลของครอบครัวนี้ เรามาทำความรู้จักพวกเขากันสักนิดดีกว่าเนอะ เริ่มจากการรับเลี้ยงเจ้านายของบ้านก่อนเลย
พ่อไอเดียกับแม่อ๋อมแอ๋ม ได้รับเลี้ยงน้องไดม่อนและน้องมันนี่พร้อมกัน ตั้งแต่น้องๆ ยังอายุได้แค่ 2 เดือนเท่านั้น แม้จะเป็นลูกแมวต่างครอก แต่ทั้งคู่สนิทกันอย่างรวดเร็ว
แม่อ๋อมแอ๋มบอกว่าจะสอนลูกๆ ขนปุย เหมือนลูกแท้ๆ คนหนึ่ง ทั้งดุ ทั้งตี เมื่อพวกมันทำผิด และสอนให้พวกมันรักกัน เพราะแบบนี้ น้องๆ จึงไม่เคยทะเลาะกันเลย
พี่ไดม่อนหรือคุณแม่เรียกพี่ม่น จะเป็นเด็กห้าวๆ ตามประสาผู้ชาย ชอบเล่นโลดโผน แต่ไม่เคยรังแกน้องนะ ส่วนมันนี่ จะเป็นเด็กเรียบร้อย ไม่ร้องงอแง นิ่งๆ เหมือนกุลสตรีไทย ไม่ชอบเล่นแรงๆ ขี้อ้อน และกินขนมเก่งมาก
ได้รู้จักนิสัยใจคอของน้องๆ แล้ว กลับมาที่การเดินทางต่อดีกว่า…
หลังจากพ่อไอเดียกับแม่อ๋อมแอ๋มคุยกันเรียบร้อยแล้วว่าจะพาลูกๆ ไปไหว้คุณย่า-คุณยาย จนกระทั่งในเช้าวันที่ 9 สิงหาคม พวกเขาก็พาลูกๆ ออกเดินทางจากชลบุรีมุ่งหน้าไปยังยโสธร ซึ่งเป็นบ้านคุณยาย
การเดินทางไปบ้านคุณยายใช้เวลาประมาณ 8 ชั่วโมง โดยตลอด 8 ชั่วโมงนี้ เจ้านายทั้งสองจะแย่งกันนอนตักพ่อตลอด และถ้าตัวไหนไม่ได้ครองตักพ่อ มันก็จะงอล แล้วหันไปนอนตักแม่แทน
หรือไม่ก็จะงอนไปนอนเบาะหลังเลย…
นอกจากแย่งตักพ่อแล้ว น้องๆ ก็ไม่สร้างปัญหาอื่นให้พ่อแม่เลย ไม่งอแง ไม่เมารถ แต่จะนอนซะเป็นส่วนใหญ่ ทำให้การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น
ได้ครองตักพ่อ มันก็จะเย่อหยิ่งหน่อยๆ
ตักแม่ก็ว่างนะลูก
พ่อเปิดแอร์เย็นไปหน่อย แม่เลยต้องห่มผ้าให้ลูก
ในที่สุด น้องๆ ก็มาถึงบ้านคุณยาย และทันทีที่ที่คุณยายเห็นหลานๆ ขนปุย เธอก็เข้าไปอุ้มพวกมัน ทั้งกอดและหอม โดยไม่ปล่อยให้หลานๆ พักเลย
ยาย หนูเดินทางมาตั้ง 8 ชั่วโมง ขอพักสักนาทีก่อนได้มั้ยอ่ะ
บ้านยายน่าอยู่ดีเนอะ เราย้ายมาอยู่นี่กันมั้ย?… จะดีหรอ??
ยาย หนูไม่ได้มากันสองตัวนะ พ่อแม่หนูก็มา เล่นกับพวกเขาบ้างสิ
สีหน้าของหลาน เมื่อยายบอกว่าอยู่กับยายนะ ไม่ต้องกลับไปแล้ว
หลังจากที่ไหว้คุณยายพอหอมปากหอมคอ หลานๆ พร้อมพ่อแม่ก็ได้กราบลาคุณยายในวันรุ่งขึ้น เพื่อเดินทางไปหาคุณย่าต่อ
คุณย่าอยู่จังหวัดอุดรธานี ซึ่งต้องเดินทางต่ออีก 5 ชั่วโมง ถึงอย่างนั้น พี่ม่นกับน้องมันนี่ก็ไม่บ่นสักคำ พร้อมออกเดินทางด้วยความตื่นเต้น
นี่แค่ขาไปนะ บวกขากลับเข้าไป น้องๆ คงเพลียบ้างแหละ แต่ถึงอย่างนั้น การได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขคุณยาย คงทำให้พวกมันหายเหนื่อยอย่างปลิดทิ้ง และเชื่อเถอะว่าปีหน้าพวกมันต้องอยากมาอีกแน่ๆ เลย
สำหรับที่คิดว่าการเดินทางไกลแบบนี้ จะเป็นการทรมานน้องหรือเปล่า บอกเลยว่าไม่ต้องห่วงค่ะ เพราะน้องๆ ถูกฝึกให้เดินทางมาตั้งแต่เด็กๆ และตอนนี้พวกมันก็ชินกับการเดินทางไปแล้ว
และที่น้องๆ ติดตักพ่อ เพราะตอนเด็กๆ เวลาเดินทาง น้องจะกลัว พ่อเลยอุ้มมานั่งตักแล้วค่อยปลอบ ตั้งแต่นั้นมา น้องๆ ก็เลยจำว่าตักพ่อคือที่ที่ปลอดภัยและสบายใจที่สุด
เพื่อนๆ สามารถติดตามพี่ม่นกับน้องมันนี่ได้ที่เพจ พี่ม่นน กับน้องมันนี่
ปีหน้าขอนั่งเครื่องได้มั้ยอ่ะแม่?
ที่มา Jaruvan Jampamool l พี่ม่นน กับน้องมันนี่
