เมื่อพลเมืองดีคนหนึ่งได้ยินเสียงร้องของลูกแมว เขาจึงลองเดินตามเสียงนั้นไปจนเจอกับแมวน้อยตัวหนึ่งซึ่งหลบอยู่ในซุ้มล้อรถ
หลังจากช่วยมันออกมาได้ เขาก็พยายามติดต่อหาศูนย์พักพิงสัตว์แถวนั้นเพื่อให้รับตัวมันไป เนื่องจากเขาคงดูแลมันไม่ได้ เขาทำได้แค่ช่วยมันเท่านั้น
เมื่อเห็นว่ากลุ่มช่วยเหลือสัตว์อื่นๆ ไม่ว่างดูแลมันในตอนนั้น และลูกแมวก็ดูค่อนข้างอ่อนแอ Little Wanderers NYC จึงรับมันเข้ามาดูแล
Stephanie Tulien ซึ๋งเป็นประธานของกลุ่มช่วยเหลือสัตว์ไปรับตัวมันมาเอง แล้วก็ตั้งชื่อแมวน้อยว่า Carl หลังตรวจร่างกายเสร็จเธอก็รู้เลยว่าอาการมันดูไม่ดีนัก
เธอเล่าว่า “ตอนที่ช่วยมันมา เจ้าแมวถูกตรวจเจอว่าเป็นเอดส์แมว ร่างกายของมันก็ขาดความชุ่มชื้น และมันก็รู้สึกหวาดกลัวคนด้วย”
นั่นทำให้ Carl ต้องอยู่ในคลินิกนานหลายสัปดาห์ เพื่อให้สัตวแพทย์ดูแลอย่างใกล้ชิด ซึ่งการรักษาของมันก็เป็นไปได้ด้วยดี
พอแมวน้อยหายดีแล้ว มันก็แสดงความขี้อ้อนที่ซ่อนไว้ออกมาอย่างเต็มที่ โดยการเข้าไปอ้อนให้คุณหมอและเจ้าหน้าที่ในนั้นอุ้มมัน
ถึง Carl จะดูเป็นแมวที่นิ่งและใจเย็น แต่นั่นยิ่งทำให้คนที่ดูแลอยากเข้าไปเล่นกับมันมากขึ้น แล้วพอโดนอุ้มมันก็ดูมีความสุขมากซะด้วย
หลังจากนั้นพอ Carl กลับมาอยู่ในศูนย์พักพิงสัตว์เพื่อรอหาเจ้าของต่อ มันก็ยังคงขี้อ้อนอยู่เหมือนเดิม มันเข้าไปกอดกับคนที่เข้ามาดูแมวทุกคนเลย
Stephanie อธิบายว่าถึงมันจะเป็นโรคเอดส์แมว แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่น่าเป็นห่วงเลย เนื่องจากเอดส์แมวนั้นติดต่อจากแมวสู่แมวได้เท่านั้น
อีกอย่างเอดส์แมวจะติดต่อผ่านกันได้หากมันกัดตัวอื่นจนมีแผลลึก หรือในกรณีที่หายากหน่อยลูกก็จะติดเชื้อมาจากแม่ที่มีโรคเอดส์แมวตั้งแต่เกิด
ดังนั้นคนที่รับเลี้ยงมันไปจึงไม่ต้องห่วงเรื่องที่มันจะทำให้ตัวอื่นติดเอดส์แมวเลย เพราะขอแค่พวกมันเข้ากันได้ดีและไม่ทะเลาะกันรุนแรง มันก็อยู่ร่วมกันได้เหมือนแมวปกติแล้ว
ตอนนี้เจ้า Carl ยังคงอยู่กับอาสาสมัครในศูนย์ เนื่องจากยังไม่มีใครมาขอรับเลี้ยงมัน แต่ปกติแล้วแมวขี้อ้อนแบบมันมักจะอยู่ที่นี่ไม่นานนักหรอก
ที่มา: Love Meow
