ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่ปีก่อน Melinda Green เริ่มสังเกตว่ามีอีกาแวะเวียนมาที่บันไดหนีไฟบ้านของเธอที่ซานฟรานซิสโก
แทนที่จะไล่อีกาพวกนั้น เธอกลับต้อนรับพวกมันอย่างเป็นมิตร แถมยังเอาอาหารวางไว้ให้พวกมันด้วย
การได้ดูอีกาแวะเวียนมาหาและกินอาหารที่วางไว้ให้ แค่นี้ก็เพียงพอสำหรับ Green แล้ว แต่พวกอีกาคิดว่าเธอควรได้รับอะไรที่มากกว่านี้
อยู่มาวันหนึ่ง อีกามาที่บันไดหนีไฟของ Green เหมือนที่ผ่านมา แต่วันนี้มันคาบบางอย่างไว้ในปาก และวางไว้ตรงที่เธอสามารถเอื้อมถึง
มันคือเศษกระดาษฟอยล์ยับยู่ยี่จากที่อยู่บนปากขวดแชมเปญ แน่นอน มันเป็นแค่ขยะชิ้นหนึ่ง แต่มันคือสมบัติล้ำค่าในสายตาของอีกา
ดูเหมือนอีกาตั้งใจจะเอาของขวัญมาให้ Green ดังนั้น เธอจึงรับของชิ้นนั้นไว้ด้วยความเต็มใจ “เอาจริงๆ ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากเลยนะ ที่อีกาทำแบบนี้กับฉัน” เธอบอก
ตอนแรก Green ยอมรับว่าฟอยล์ชิ้นนี้เป็นของขวัญที่ความหมายกับเธอมาก เพราะคิดว่ามันเป็นของขวัญเพียงชิ้นเดียวที่ได้จากอีกา
แต่ปรากฏว่าอีกาได้เอาของขวัญชิ้นใหม่มาให้เธอเรื่อยๆ มีทั้งก้อนหินสีสดใส กระดูก ถั่ว และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่พวกมันเอาขนมเยลลี่หมีมาให้
Green ทำท่าดีใจต่อหน้าอีกาแสนรู้ แต่เธอไม่ได้มันกินหรอกนะ
แต่ของขวัญที่อีกาเอามาให้ล่าสุดนั้น ค่อนข้างเป็นสิ่งลึกลับชวนสงสัย
Green ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร มันอาจจะเป็นชิ้นส่วนของเครื่องจักรที่ชำรุด หรืออะไรสักอย่าง ซึ่งอีกาตั้งใจคาบมาให้ เพราะคิดว่า Green ต้องชอบแน่ๆ
แน่นอนว่า Green เก็บของขวัญชิ้นนั้นไว้
ตอนนี้ Green กลายเป็นที่รู้จักของเหล่าอีกามากมาย ซึ่งมากกว่าที่เธอคิดไว้ซะอีก แต่เธอก็เฝ้าสังเกตพวกมันด้วยความใส่ใจอยู่เสมอ
โดยในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ เธอเห็นอีกาหลายตัวเติบโตขึ้น บางตัวมีครอบครัว และพวกมันก็พาลูกๆ มารู้จักกับบันไดหนีไฟของเธอ
Green บอกว่า “จากการสังเกต ฉันพบว่าครอบครัวของอีกามีลักษณะคล้ายกับครอบครัวมนุษย์ พวกมันมีความสัมพันธ์ในระยะยาว โดยจะอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ และคอยเลี้ยงดูลูกๆ 1-2 ตัว”
ที่น่าประทับใจที่สุดคือ อีกากลุ่มนี้สอนให้ลูกๆ รู้ว่า Green เป็นมนุษย์ที่ใจดี และต้องทำอย่างไรถึงจะได้อาหารจากเธอ
Green ทิ้งท้ายว่าการได้รู้จักกับอีกาพวกนี้ อาจเป็นประสบการณ์ที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอ
ที่มา thedodo
